மிதிவண்டி

பெட்ரோல் விற்கும் விலைக்கு காய்கறி வாங்க, ஜிம்முக்கு போக என எல்லாவற்றிக்கும் பைக் எடுத்து போவது கட்டுப்படியாகாமல் போய்கொண்டிருந்தது. 

ஒரு மிதிவண்டி வாங்கிவிட்டால் உடலும், பர்சும் ஆரோக்கியமாக இருக்கும் என தோன்றியது.  வண்டி வாங்கலாம் என யோசித்து, விலை கேட்டால், மூவாயிரம் என்றார்கள்.  பெட்ரோல் விலை கூட்டிக்கொண்டே போனால், இன்னும் அதிகமாக்கிவிடுவார்கள் போல!  நம் பட்ஜெட்டில் மூவாயிரம் என்பது பெரிய தொகை. வாங்கலாம் என யோசித்தே சில மாதங்கள் ஓடிப்போயின!

இதற்கிடையில் நண்பன் ஒருவன் வேலை நிமித்தமாக ஒரு வருடத்திற்கு வெளிநாடு போக, வண்டியை பாதுகாப்பாக வைத்திருக்கும்படி என்னிடம் தந்துவிட்டு போனான். 6 மாதங்கள் ஓடிவிட்டன.  நான் நினைத்தப்படி வண்டியை தினமும் ஓட்டமுடியவில்லை.  காரணம் எல்லா தேவைக்கான இடங்களும் தூரம் தூரமாய் இருப்பதால், வண்டியில் போய்வருவதற்கான நேரம் பிரச்சனையாயிருந்தது.

****

சிலநாட்கள் ஓட்டாமல் விட்டதால், வண்டியில் கொஞ்சம் தூசி சேர்ந்திருந்தது.  துடைக்க, துடைக்க வண்டி குறித்தான நினைவுகள் மெலெழும்பி வந்தன.

****
சிடி, டிவிடி வருவதற்கு முன்பு, வீடியோ கேசட்தான் பிரபலம்.  ஊரின் கடைசியில் இருக்கும் திரையரங்கில் வாரம் ஒருமுறை 'அஜல் குஜல்' படம் பார்த்து பரபரப்பாய் திரிந்த காலம். இரண்டு மணி நேரம் படம் பார்த்தால், 3 நிமிடம், 4 நிமிடம் பிட்டு ஓட்டுவார்கள். நாம் நிறைய பாவம் (!) செய்திருந்தால், ஒரு சின்ன பிட்டு கூட கிடைக்காது.  நொந்து போய் வரவேண்டியது தான்.

இதிலெல்லாம் மனம் திருப்தி அடையவில்லை.  நண்பர்களிடையே வசூலைப் போட்டு,  பிளேயரை வாடகைக்கு எடுத்து படம் போட்டு பார்க்கலாம் என முடிவுசெய்தோம்.  எடுத்தோமா பார்த்தோமோ என்றெல்லாம் உடனே பார்க்கமுடியாது.  இரண்டு சாத்வீகமான படங்களை குட்டிப்பசங்களுக்கு, பக்கத்துவீட்டு அம்மாக்களுக்கு படம் காண்பித்துவிட்டு, அவர்கள் அனைவரும் 2 மணிக்கு மேலே அசந்து தூங்க போன சமயத்தில், நாம் விசேஷமான படம் பார்க்கமுடியும்.  அப்படி பார்த்துவிட்டு, நண்பர்கள் எல்லாம் தூங்கி போக, 5 மணிக்கு வெளியே வந்து பார்த்தால், என் குதிரையை காணோம். அதுதாங்க என் மிதிவண்டி!  தொலைந்து போனதில் எனக்கு கூட பெரிய வருத்தம் இல்லை.எங்கம்மா தான் 1000 ரூ. வண்டி போச்சே!ன்னு 3 நாள் சோகமா இருந்தார்.

****

அன்று ஞாயிறு காலை.  டீனேஜ் வயது. எங்கள் தெருவில் குடியிருந்த ஈஸ்வரி, பக்கத்து தெருவில் வண்டி பழகி கொண்டிருந்தாள்.  நானும் நண்பனும் கட்டிமுடிக்கப்படாத ஒரு கட்டிடத்தில் நின்று வேடிக்கைப் பார்த்துகொண்டிருந்தோம்.  திடீரென எங்கள் இருவர் பக்கம் திரும்பி இங்கே வாருங்கள்! என அழைத்தாள்.  வேறு யாரையும் அழைக்கிறதா! என இருவரும் வேகமாய் திரும்பி பார்த்தோம்.  யாரும் இல்லை.  நண்பன் வீட்டிற்கு பயந்து கொண்டு போகவில்லை.  நான் தைரியமாய் போனேன்.  தம்பியாலும், தங்கையாலும் வண்டி ஓட்டும்பொழுது, வண்டியை பிடிக்கமுடியவில்லை.  அதற்குத்தான் அழைத்திருக்கிறாள்.  ஈஸ்வரி வண்டியை ஓட்ட, நான் பிடித்துக்கொண்டேன். ஒரு மணி நேரம்.  கூச்சமாகவும், பதட்டமாகவும் இருந்தது.

அடுத்த நாள், என் அக்காவிடம் ஈஸ்வரிக்கு வண்டி ஓட்டக்கற்றுக்கொடுத்ததைப் பார்த்து வயித்தெரிச்சல் பட்டு, போட்டுக்கொடுத்துவிட்டார்கள். "அந்த பொண்ணு யாருடா! நம்ம அத்தைப் பொண்ணா!  மாமன் பொண்ணா! நீ சைக்கிள் சொல்லித்தர!" என ஒருமணி நேரம் திட்டு வாங்கியது தனிக்கதை!

****

சென்னையில் வாடகைக்கு வண்டி தருவதை பார்க்கமுடியவில்லை.  எங்கள் ஊரில் வண்டியை வாடகைக்கு தருவார்கள். 1 மணி நேரத்திற்கு 2 ரூ.  15 வயதில் காசு தட்டுப்பாடு அதிகம்.  அதனால் ஒரு வண்டியை வாடகைக்கு எடுத்துக்கொண்டு, எல்லோரும் ஒல்லி. அதனால், ஒரே வண்டியில் 5 பேர் 4 கிமீ தள்ளி இருக்கிற ஒரு பச்சைக் கிணற்றில் குளிக்க போவோம்.  20 அடி உயரத்தில்  இருந்து தொபக்கடீர் என குளிர்ந்த நீருக்குள் குதித்து,  15 அடி ஆழம் வரை போய், வெளியே வருவது ஆனந்தம்.  இப்படி 3 மணி நேரமாவது ஊறிக்கிடப்போம்! இப்படி அந்த ஆண்டு தண்ணீர் வற்றிய காலம்வரை, கிணற்றை பாடாய்படுத்தினோம்.

****

மிதிவண்டி வாழ்க்கையின் பிரிக்கமுடியாத அங்கமாக இருந்தது! இப்படி மிதிவண்டி பற்றி சொல்லிக்கொண்டே போகலாம்!  பிறிதொரு சமயம், இன்னும் சொல்கிறேன்!

***