லிப்ட் - சில குறிப்புகள்!

மெல்லிய பனிபடலம். அதிகாலை வேளை. ஒரு இளம்பெண் கைகாட்டி லிப்ட் கேட்டாள். சந்தேகமாய் திரும்பி பார்த்தேன். வேறு யாருமில்லை. ஏறிக்கொண்டாள். அந்த நீளத்தெருவின் முனையில்மெல்லிய புன்னகையுடன் விடைபெற்றாள். இன்ஜினியரிங் கல்லூரி மாணவி அவள்.

மதிய வேளை. அறுபது வயது கிழவி வழிமறித்தாள். பேருந்து நிறுத்தத்தில் இறக்கிவிடும் பொழுது என் வம்சத்தையே வாழ்த்தி விடைபெற்றாள்.

இரவு 9.30 மணி. ஒரு திருநங்கை (ஆண் உடையில் இருந்தாள். ஆனால் கூந்தலோடு) கைகாட்டி வழிமறித்தார். அவரும் நம்மைப் போலத்தானே.... நிறுத்தி ஏற்றிக்கொண்டேன். "எங்கு போகணும்?" என்றேன். இடம் சொன்னார். "நீங்க எங்கு போகிறீர்கள்?" என்றார். சொன்னேன். "அப்ப அங்க போங்க!" என்றார். அவர் வழிமறித்த நோக்கம் வேறு. தாமதமாக புரிந்தது. மன்னிப்பு கேட்டு, அவர் சொன்ன இடத்திலேயே இறங்க சொன்னேன். "நீ வேஸ்ட்" என சைகை காட்டி போனார். இனி, இரவு நேரத்தில் லிப்ட் கொடுக்ககூடாது என முடிவெடுத்தேன்.

நால்வர் வழிமறித்து, காரில் ஏறிக்கொண்டார்கள். இறங்கும் பொழுது, பர்ஸ், வாட்ச், செல் என எல்லாவற்றையும் மிரட்டி வாங்கிச் சென்றார்கள். இதுதான் இந்த ஆண்டு சென்னையின் புத்தாண்டு செய்தி. பகீரென்று இருந்தது.

அதனால், என்னைவிட வலுவானவர்களுக்கு லிப்ட் தருவதில்லை. பணம் பறித்து விடுவார்களோ என்ற பயமெல்லாம் இல்லை. அதெல்லாம் பணம் இருப்பவர்களுக்கு இருக்கும் பயம். இறங்கும் பொழுது, பர்ஸை கேட்டால்... ஒரு செல்லாத ஐம்பது ரூபாய் நோட்டும், சில பத்து ரூபாய்கள் மட்டுமே தேறும். செல்லைக் கேட்டால்.... அதன் மதிப்போ ரூ. 300 ஐ தாண்டாது. உனக்கு எதுக்குடா பைக்கு? என கோபப்பட்டு அடித்துவிட்டால் என்ன செய்வது?

லிப்ட் கேட்டு ஏறுகிற மனிதர்களில் பலவகை. சிலர் அவர்களாகவே பேசுவார்கள். சிலரிடம் கேள்வி கேட்டால் பதில் சொல்வார்கள். பல சமயங்களில் குட்டி கதைகளை என்னிடம் விட்டு செல்கிறார்கள். சில கதைகள் சுவாரசியமானவை.

நான் எவ்வளவு நல்லவன்? லிப்ட் கேட்டால் மட்டுமல்ல! கேட்காமலே தருபவன். அந்த ரூட்டில் பஸ் ஒரு நாளைக்கு மூன்று முறை மட்டுமே வந்து செல்லும். ஒரு நாள் ஐம்பது வயது பெண்மணி கனமான சுமைகளோடு, உச்சி வெயிலில் நடந்து போய்க்கொண்டிருந்தார். ரெம்பவும் இரக்கப்பட்டு..பக்கத்தில் போய், ஏறிக்கங்க! என்றேன். மறுத்துவிட்டார்.

இரண்டு மாதத்திற்கு ஒருமுறை, வண்டியை சர்வீஸ்க்கு விடுகிறேன். அந்தநாளில் என் அலுவலகம் செல்ல...யாரிடம் லிப்ட் கேட்டாலும், தருவதில்லை. நான் அவ்வளவு மோசமாகவா இருக்கிறேன் என நொந்து கொள்கிறேன்.